همبستگی بین جو اخلاقی و رضایت شغلی پرستاران بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

زمینه و هدف: جو اخلاقی مناسب می تواند منجر به افزایش رضایت شغلی کارکنان یک سازمان شود. این مطالعه با هدف تعیین همبستگی بین جو اخلاقی محیط کار و رضایت شغلی پرستاران شاغل در بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی ـ مقطعی بر روی 79 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 1393 انجام شده است. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از سه پرسشنامه جمعیت شناختی، پرسشنامه جو اخلاقی ویکتور و کالن، و شاخص توصیف شغلی سنجیده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار stata 13 و در سطح معنی داری 0/05 انجام شد. ملاحظات اخلاقی: از شرکت کنندگان رضایت شفاهی برای شرکت در مطالعه گرفته شد. یافته ها: جو حرفه گرایی با میانگین 3/34، اولین جو حاکم بر بیمارستان های مورد پژوهش بود و جو مستقل با میانگین 2/90، به عنوان آخرین جو اخلاقی حاکم بر بیمارستان های مورد پژوهش گزارش شد. بیشترین رضایت شغلی شرکت کنندگان مربوط به بعد سرپرست با میانگین 3/54 و کم ترین رضایت شغلی آنان مربوط به بعد پرداخت با میانگین 2/02 بود. بین ابعاد جو اخلاقی محیط کار و رضایت شغلی پرستاران در اکثر ابعاد به استثنای جو مستقل، همبستگی آماری معنی داری مشاهده شد. نتیجه گیری : جو حرفه گرایی با بالاترین میانگین نشان می دهد که پرستاران به سطح بالاتری از نیازهایی که مازلو اشاره می کند، برای رضایت شغلی توجه دارند. از آنجایی که همبستگی معنی داری در اکثر ابعاد جو اخلاقی با رضایت شغلی مشاهده شد، می توان نتیجه گرفت که بهبود جو اخلاقی حاکم بر سازمان می تواند منجر به افزایش سطح رضایت شغلی و بهره وری بیشتر سازمان گردد.